Fundacja i nadanie klasztoru
Klasztor Vzšší Brodz/Hohenfurth założony był w roku 1259 przez hrabiego Piotra Wok von Rosenberg – jednego ze znanych i wielce poważanych bohaterów XIII-wiecznych Czech. Historia założenia klasztoru jest dość tajemnicza i jak to zwykle bywało w Średniowieczu – związana z legendą. Stara legenda opowiada historię Piotra Wok von Rosenberg – marszałka Czech. Pewnego razu udał się on konno na modlitwę do miejscowej kaplicy (dzisiejszy kościółek Świętej Anny). 
By tam dotrzeć, musiał przejechać przez rwącą rzekę, przez którą w jednym miejscu wiódł specjalnie wyznaczony bród, na co wskazuje nazwa miejscowości. Ponieważ stan wody był tego dnia dość wysoki, prąd rzeki porwał ze sobą jeźdźca. Wówczas hrabia zaczął się modlić bardzo gorliwie i obiecał Bogu, że gdy tylko się uratuje na miejscu kapliczki wybuduje klasztor. Opisana historia nie znajduje jednak potwierdzenia w starych aktach klasztornych. Jedynie późniejsze malowidła na ścianach prezbiterium przedstawiają opisane zdarzenie. W aktach znajdujemy informację o tym, że Piotr Wok von Rosenberg wybudował klasztor w celu zbawienia swojej duszy i swoich krewnych i zamierzał przekazać go zakonowi cystersów. W tym celu zwrócił się z prośbą do opata z Citeaux (ówczesnego Generała zakonu cystersów) o możliwość zasiedlenia nowopowstałych budynków klasztornych przez zakonników z klasztoru Wilhering.
Zgodnie z aktami z 23 maja 1259 roku biskup Pragi Jan III potwierdził dar zrobiony przez Piotra von Rosenberg zakonowi cystersów oraz nadał mu patronat nad kościołami w Rosenthal i Priethal. Zgodnie z aktami z 1 czerwca 1259, tego dnia nastąpiło poświęcenie pierwszego przyklasztornego kościółka oraz oficjalne potwierdzenie jego dóbr i praw darowanych przez hrabiego von Rosenberg. Dlatego też dzień 1 czerwca 1259 roku uważany jest za datę założenia klasztoru Vyšší Brod/Hohenfurth. W tych samych aktach znajduje się informacja, iż już wtedy w miejscowości Hohenfurth znajdował się kościół, bardzo prawdopodobne jest to, że leżał on przy górskiej drodze prowadzącej z Linz (nad Dunajem) w głąb Czech. Położenie klasztoru na wzgórzu pośród gęstych lasów było naturalną ochroną przed najazdami wrogów czy wojnami. Według zapisków Janauschka, XIX-wiecznego historyka, właśnie dzięki temu w XV wieku klasztor Hohenfurth jako jedyny z czeskich klasztorów nie ucierpiał podczas krwawych najazdów Husytów. Jednak inne źródła podają, że w roku 1422 Husyci wtargnęli do Vyšší Brodzie/Hohenfurth i spalili miasto. Prawdopodobnie próbowali również spalić i klasztor, jednak już wtedy chroniły go wysokie mury. Wtedy to w dużym stopniu ucierpiały dobra przyklasztorne, w tym kościół parafialny, który został odbudowany już w II połowie XV wieku.
Dane o posiadłościach przyklasztornych z roku 1530 wg akt klasztornych:
Do dóbr klasztornych należały: dwa rynki (Hohenfurth i Hőrlitz – słynący w późniejszych latach z procesji pasyjnych), 900 poddanych zamieszkałych w 108 wioskach. Oprócz tego, klasztor posiadał również wiele gruntów rolnych, w swoich najlepszych latach nawet powyżej 800 km2, czyli więcej, niż niektórzy niemieccy książęta. W XVI wieku na terenie Czech i Moraw zaczął zdobywać popularność nowy odłam chrześcijaństwa – protestantyzm, jednak wśród mieszkańców Hohenfurth zyskał on niewielkie uznanie. Pod koniec XVI wieku życie religijne w Czechach zaczęło zanikać, a w parafiach zaczęło brakować duchownych. Wtedy to po raz pierwszy pracę duszpasterską na parafii przejął zakonnik. Z czasem, zwłaszcza po wojnie 30-letniej, brak duchownych pogłębiał się, tak że tendencja ta znacznie się nasiliła i prawie we wszystkich kościołach parafialnych pełnili służbę zakonnicy.
