Pojęcie „Kapituła”

Kapituła, to coś więcej niż klasztor, obejmuje nie tylko miejsca święte, ale również tereny świeckie. Warunkiem utworzenia kapituły było sfinansowanie budowy klasztoru wraz z posiadłościami ziemskimi. Opat, który był także członkiem miejscowego samorządu posiadał władzę nie tylko nad zgromadzeniem klasztornym, aleł także prawa publiczne – tzn. kompetencje administracyjne, policyjne i sądownicze nad posiadanymi terenami i ich mieszkańcami. Posiadane grunty, według obowiązujących przepisów, kapituła mogła wydzierżawić pobierając za to opłatę. Prawo to jednak było niezbyt korzystne dla dzierżawców, ponieważ nie gwarantowało im stałości i ciągłości i w każdej chwili kapituła mogła odebrać im grunty. Dużo korzystniejsze było prawo kupna, podobne do dzisiejszego najmu mieszkania. Prawo to z czasem zastąpiono prawem kościelnym o posiadłościach ziemskich, co zostało podsumowane następującymi słowami: „Pod władzą kościelną żyje się dobrze”.

W celu sprawniejszej rejestracji posiadłości ziemskich kapituły były podzielone na mniejsze okręgi administracyjne, w których władzę sprawował świecki urzędnik, podporządkowany kapitule.  Takim to sposobem kapituła Hohenfurth rozdzielona była w XVIII wieku na mniejszych 31 okręgów.