Każdy kościół (także klasztorny) budowany jest tak, by PREZBITERIUM (tzn. jego przednia część) skierowana była na wschód. Ma to związek z tym, że wschodzące słońce jest symbolem Chrystusa. To właśnie ono każdego dnia o świcie wita modlących się zakonników. Ławki chóru znajdują się po bokach nawy głównej w środkowej części kościoła w pewnym odstępie od prezbiterium. Dawniej prezbiterium i ławy dla chóru były oddzielone od pozostałej części kościoła i przeznaczone wyłącznie dla zakonników. Prezbiterium uważane jest za najważniejszą część kościoła klasztornego. To właśnie tutaj 7 razy w ciągu dnia spotyka się cała społeczność klasztorna, by wspólnie wielbić Boga. Symboliczna rola kościoła klasztornego polega również na tym, iż chroni on krużganek i pomieszczenia leżące na południu wschodzie i zachodzie od północnej strony, a północ to ciemność i zło.
KRUŻGANEK łączy najważniejsze pomieszczenia w klasztorze. Słowo klasztor wywodzi się od łacińskiego „claustrum monasterii” i znaczy tyle, co klauzura. Spacerujący krużgankiem zakonnicy mogą przez okna podziwiać piękny ogród na dziedzińcu zwany rajskim. Jego funkcja polega na przypominaniu o biblijnym raju, niebie i zbawieniu, które można osiągnąć po śmierci. Pod posadzkami krużganka znajdują się stare groby zakonników, opatów chowano najpierw w sali zwanej rozdziałową, a potem u wejścia do kościoła. Jeżeli krużganek znajduje się nieopodal kościoła, służy również wtedy jako miejsce czytania i kontemplacji Pisma Świętego (Lectio Divina), procesji i „Collationes” – wspólnego czytania.
SALA ROZDZIAŁOWA bo KAPITULARZ – swoją nazwę zawdzięcza staremu klasztornemu obyczajowi. To właśnie tutaj każdego dnia spotykają się zakonnicy, by usłyszeć i rozważyć jeden z rozdziałów z Reguł św. Benedykta, a potem starać się rozwiązywać wszystkie problemy zgodnie z usłyszanymi wskazówkami. Sala rozdziałowa leży w pobliżu kościoła i jest tak jak on, skierowana na wschód. Opat, który jest dla zakonników zastępcą i wysłannikiem samego Chrystusa, ma wyznaczone swoje miejsce w przedniej części sali, czyli na wschodzie. W sali rozdziałowej zakonnicy spotykają się zazwyczaj rankiem po pierwszej wspólnej modlitwie, by omówić bieżące zadania, tak natury kościelnej, jak i materialnej. Wszystko, co powinna usłyszeć cała społeczność, obwieszczane jest właśnie w sali rozdziałowej. Tu również następuje uroczyste przyjęcie nowych członków i pożegnanie tych, którzy odeszli.
REFEKTORIUM – to właściwie inna nazwa jadalni. Tu spotykają się zakonnicy na wspólnych posiłkach w południe i wieczorem. Podczas posiłku zakonnicy są obsługiwani przez swoich współbraci, którzy akurat pełnią dyżur w kuchni. Posiłki spożywają w milczeniu słuchając ustępów z religijnych ksiąg.
DORMITORIUM – pomieszczenia do spania, to tzw. cele. Tam zakonnicy mogą w spokoju i odosobnieniu spędzać czas. W dormitorium znajduje się również pomoc lekarska.
Każdy kościół (także klasztorny) budowany jest tak, by PREZBITERIUM (tzn. jego przednia część) skierowana była na wschód. Ma to związek z tym, że wschodzące słońce jest symbolem Chrystusa. To właśnie ono każdego dnia o świcie wita modlących się zakonników. Ławki chóru znajdują się po bokach nawy głównej w środkowej części kościoła w pewnym odstępie od prezbiterium. Dawniej prezbiterium i ławy dla chóru były oddzielone od pozostałej części kościoła i przeznaczone wyłącznie dla zakonników. Prezbiterium uważane jest za najważniejszą część kościoła klasztornego. To właśnie tutaj 7 razy w ciągu dnia spotyka się cała społeczność klasztorna, by wspólnie wielbić Boga. Symboliczna rola kościoła klasztornego polega również na tym, iż chroni on krużganek i pomieszczenia leżące na południu wschodzie i zachodzie od północnej strony, a północ to ciemność i zło.
KRUŻGANEK łączy najważniejsze pomieszczenia w klasztorze. Słowo klasztor wywodzi się od łacińskiego „claustrum monasterii” i znaczy tyle, co klauzura. Spacerujący krużgankiem zakonnicy mogą przez okna podziwiać piękny ogród na dziedzińcu zwany rajskim. Jego funkcja polega na przypominaniu o biblijnym raju, niebie i zbawieniu, które można osiągnąć po śmierci. Pod posadzkami krużganka znajdują się stare groby zakonników, opatów chowano najpierw w sali zwanej rozdziałową, a potem u wejścia do kościoła. Jeżeli krużganek znajduje się nieopodal kościoła, służy również wtedy jako miejsce czytania i kontemplacji Pisma Świętego (Lectio Divina), procesji i „Collationes” – wspólnego czytania.
SALA ROZDZIAŁOWA bo KAPITULARZ – swoją nazwę zawdzięcza staremu klasztornemu obyczajowi. To właśnie tutaj każdego dnia spotykają się zakonnicy, by usłyszeć i rozważyć jeden z rozdziałów z Reguł św. Benedykta, a potem starać się rozwiązywać wszystkie problemy zgodnie z usłyszanymi wskazówkami. Sala rozdziałowa leży w pobliżu kościoła i jest tak jak on, skierowana na wschód. Opat, który jest dla zakonników zastępcą i wysłannikiem samego Chrystusa, ma wyznaczone swoje miejsce w przedniej części sali, czyli na wschodzie. W sali rozdziałowej zakonnicy spotykają się zazwyczaj rankiem po pierwszej wspólnej modlitwie, by omówić bieżące zadania, tak natury kościelnej, jak i materialnej. Wszystko, co powinna usłyszeć cała społeczność, obwieszczane jest właśnie w sali rozdziałowej. Tu również następuje uroczyste przyjęcie nowych członków i pożegnanie tych, którzy odeszli.
REFEKTORIUM – to właściwie inna nazwa jadalni. Tu spotykają się zakonnicy na wspólnych posiłkach w południe i wieczorem. Podczas posiłku zakonnicy są obsługiwani przez swoich współbraci, którzy akurat pełnią dyżur w kuchni. Posiłki spożywają w milczeniu słuchając ustępów z religijnych ksiąg.